1. ابتدا هدف از هر کاری را مشخص کنیم

2. کدام مهم است ، کدام مهم تر است؟

بد و بدتر.. و باز بدتر؟

5.اگر میخواهی بهترین باشی ، بد نباش

 

6. جوگیر نشویم

 

7.همه یا هیچ ، سیاه یا سفید

8. تحلیل داشته باشیم و موضوعات را جدا از هم برسی کنیم

9.ملاک های ثابت ، مانند علم یک پرچم است

10.خیال می کنیم حرص خوردن هم کار است

11.مراقب وظیفه خود باشیم

 مراقب وظیفه خود باشیم

من کان له فی نفس واعظ کان علیه من الله حافظ.

هر که واعظی درونی داشته باشد، او را از جانب خداوند نگهبانی است. 
امام علی (ع)

پیامبران که بهترین بندگانند، فقط به وظیفه ی خود در برابر خدا عمل میکردند. اگر همه ی مردم درست شدنی بودند،

پیامبران که از همه شایسته تر و داناتر بودند، درستشان میکردند. این همه تکرار قرآن در مورد اینکه: اکثرالناس لا یعقلون، اکثرالناس لا یشکرون، اکثرهم لا یومنون و ... خبر از این میدهد که اغلب مردم ممکن است بنای اصلاح نداشته باشند، شما یک نفر اگر خواستی لطف کن جوگیر اکثریت نباش. آیا وقتش رسیده که باور کنیم، اگر امر به معروفی در کار است، وظیفه ی ما در برابر خداست.

( تا شرایط تاثیر را در صورت امکان فراهم و روش درست را یاد بگیریم)،

نه وظیفه ی مردم که فورا خوب بشوند؟

میرالمومنین ( ع) میفرمایند : « وامر بالمعروف تکن من اهله» امر به نیکی ها کن تا اهل آن شوی.

خود ارزیابی، خود تصحیحی و حساب کشیدن از خود، امری لازمی است. چه خوب است

که مادر، پدر، معلم و هرکه در امری مسئولیت و نقشی دارد، رفتارهای خود را مرور کند،

خطاهای خود را بیابد، از نوع اندیشه و طرز عمل خود ایراد بگیرد و از دیگران نیز برای نقد و اصلاح خود کمک بخواهد.

به هشدار امیرالمومنین( ع) توجه کنیم: 
هرکه خود را به غیر نفس خویش مشغول سازد :
۱. در تاریکی ها حیران گردد.
۲. در هلاکت گرفتار شود.
۳. شیاطین او را در طغیانش استمرار داده و بدی اعمالش را برایش جلوه می دهند.