1. راهکارهای توجه به شرایط دیگران (پرورش تفکر مراقبتی)
« تو نمیتوانی دیگران را وادار کنی تا دوستت بدارند، تنها میتوانی دوست داشتنی باشی.»
حدود هشتاد درصد از آدم های موفق دنیا ، کسانی هستند که هوش اجتماعی بالایی دارند، نه کسانی که صرفا هوش درسی داشته و نمرات عالی میگیرند. آدم هایی که در روابط خود با دیگران مراعات اخلاق، انصاف و شرایط را میکنند. آنها را میبینند و برایشان فکر میکنند. مثل همانی که قبل از شروع به خوردن، فکر میکند که دست دیگران هم به غذا میرسد؟ میگوید ، برای شما اول بکشم؟ وقتی در حال رانندگی حس میکند که اتومبیلی میخواهد به چپ بپیچد، به او راه میدهد تا بتواند رد شود. در خانواده فکر میکند همسرش با چه امید و آرزویی پا به زندگی او گذاشته است و از خود میپرسد: « من برای پیشرفت و نشاط او چه کمکی میتوانم بکنم.» هرکه این بلوغ اجتماعی را پیدا کند دوست داشتنی میشود. پرورش تفکر مراقبتی نیازمند توجه به دیگران از زاویه نگاه آنهاست.
علی ( ع) میفرمایند: « تو را در ادب کردن نفس همان بس که از آنچه انجام دادنش را برای دیگران نمی پسندی بپرهیزی».
به بیان دیگر اینکه آنچه بر خود نمی پسندی به دیگران روا نداری. اما باید از نگاه او و خواسته ها و شرایط او نگاه کنی. نه اینکه بگویی اگر من بودم این رنگ و این جنس لباس میپوشیدم. ببین او چه رنگ و جنسی را دوست دارد و او احترام و توجه را چگونه معنی میکند. به بعضی باید هدیه داد و از بعضی دیگر باید هدیه گرفت تا احساس رضایت و شادی کنند.
بهترین زندگی را کسی دارد که دیگری به خاطر بودن او به خوشی زندگی میکند. امام رضا ( ع)
مطرح شده وچند نفر همزمان شروع به صحبت میکنیم و هر یک بی توجه به دیگران به سخن خود ادامه میدهد. در این شرایط از هر کدام میپرسد : آیا شما حرفهای آن یکی را شنیدید؟ آیا او متوجه حرف های شما شد؟ اگر هر کس نصفه و نیمه چیزی از سخن دیگری شنیده و منظور کامل او را متوجه نشده، پس هدف از این گفتگو چیست؟
